Czy, jak i kiedy dywersyfikować portfel inwestycyjny

Warto przy tym pamiętać, że dywersyfikacja nie zawsze musi oznaczać rozłożenie środków na aktywa o różnym poziomie ryzyka. Jednym z przykładów, o którym nigdy nie zapomnę, może być fundusz pieniężny IDEA TFI, który klasyfikowany był jako bezpieczny, a z dnia na dzień stracił 30% swojej wartości. Gdybym połowę środków trzymał w tamtym okresie w funduszu obligacji, a tylko część w pieniężnym, straciłbym tylko 15%. Po drugiej stronie znajdują się start-upy, w które inwestują niektórzy milionerzy lub fundusze wysokiego ryzyka, spośród których 9 potrafi przynieść stratę, ale na dziesiątym zarabia się tysiące procent.

Są też przeciwnicy dywersyfikacji, którzy znaleźli idealny dla siebie rodzaj aktywów i potrafią podać dziesiątki argumentów, dla których dywersyfikacja nie jest im potrzebna. W niektórych przypadkach taka strategia ma uzasadnienie, o ile dobrze znamy swoje aktywa, potrafimy przewidzieć i zabezpieczyć wszelkie ryzyka, a także mamy nad nimi pełną kontrolę.

Na sposób dywersyfikacji może mieć wpływ wiele czynników, np. wiek inwestora. Osoby młode najczęściej dysponują mniejszym kapitałem, a bardziej agresywne inwestycje pozwalają go szybciej pomnożyć. Nawet w przypadku całkowitej utraty środków, młodzi mają czas, aby ponownie je zgromadzić. Im bliżej emerytury, tym ostrożność powinna być większa i udział ryzykownych aktywów w portfelu powinien się zmniejszać. Nie ma zresztą potrzeby, aby większym kapitałem tak ryzykować, skoro nawet kilka procent rocznie od dużej kwoty daje satysfakcjonujące przychody, pozwalające pokrywać koszty życia i nie tylko.

Dywersyfikować powinniśmy także ze względu na płynność aktywów. Znam osoby, które boją się zainwestować w cokolwiek, z czego nie mogliby natychmiast wyciągnąć środków, twierdząc, że mogą ich nagle potrzebować, jeśli coś by się stało im lub ich bliskim. Zastanawiam się ile tych środków będzie w takim przypadku „od ręki” potrzebne – 100, 300 tysięcy, lub 1mln zł? Zresztą od czego są ubezpieczenia? Z drugiej strony są też inwestorzy, którzy lokują wszystkie środki w aktywa długoterminowe, z których trudno się wycofać, nawet wspomagając się pożyczką i jeśli nie mają szczęścia, prędzej czy później spotykają się z problemem utraty płynności.

Kolejna potrzeba dywersyfikacji wynika z fazy rynku w którym znajduje się dane aktywo. Kiedy koniunktura jest rozgrzana do czerwoności, to znak, że trzeba sprzedawać. Kiedy zaś widzimy wyraźny „dołek” to powinniśmy kupować. W praktyce 90% inwestorów wchodzi na „górkach”, a wychodzi na „dołkach”. Problem polega na tym, że o tym czy dziś jest „dołek” czy „górka”, dowiemy się dopiero za jakiś czas, bo nikt nie zna prawej strony wykresu”. Zgodnie z zasadą dywersyfikacji i pokrewną jej zasadą uśredniania (systematycznych zakupów), zawsze powinniśmy wchodzić na rynek tylko częścią kapitału, bez względu jak bardzo jesteśmy przekonani, że wykres poszybuje w górę.

Nawet w najlepiej zapowiadające się projekty trzeba inwestować z powściągliwością. Kilka lat temu nic nie zapowiadało, aby np. Rząd RP postąpił wbrew logice, bezpieczeństwu energetycznemu kraju, Unii Europejskiej i interesowi publicznemu, narażając Polskę na miliardowe straty, a jednak zablokował na długi czas branżę Odnawialnych Źródeł Energii. Mimo, że w momencie podejmowania decyzji inwestycyjnej wydawało się, że jest ona jedyną słuszną, więc kusiło zaryzykowanie całego dostępnego kapitału, czas pokazał, że na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki.

Zdarza się jednak, że czasem działam wbrew tej zasadzie, inwestując całą dostępną (wolną) gotówkę w jeden projekt, chociażby dlatego, że akurat próg wejścia jest na poziomie moich aktualnych możliwości. I to jest jak najbardziej poprawne, kiedy systematycznie buduje się portfel z bieżących wpływów. Jednak kiedy mamy do rozdysponowania większą kwotę, np. ze spadku, sprzedaży nieruchomości czy wygranej na loterii i niekoniecznie spodziewamy się kolejnych takich wpływów, powinno się stosować powyżej opisane zasady dywersyfikacji inwestycji.

Pracownia Finansowa pomaga w stworzeniu zdywersyfikowanego portfela inwestycyjnego na kilka sposobów. Po pierwsze działamy w 3 branżach i już w obrębie naszej oferty można dokonać rozsądnej dywersyfikacji. Poszczególne projekty są prowadzone w ramach odrębnych spółek, a ryzyka występujące w jednym sektorze nie przekładają się na inne.

Po drugie, każda z ofert niesie za sobą inny poziom bezpieczeństwa i rentowności. Nieruchomości charakteryzują się najwyższym poziomem bezpieczeństwa, za to zyski, w zależności od oferty, oscylują w granicach od 7,2 do kilkunastu procent. Data Center oferują najwyższą możliwą do uzyskania stopę zwrotu, jednak jest ona premią za wysokie ryzyko biznesu w branży nowych technologii. Po środku znajdują się elektrownie wiatrowe, które łączymy z Data Center, co daje spółkom stabilne zyski, generowane z dwóch źródeł (sprzedaży mocy obliczeniowej i nadwyżek energii elektrycznej).

Po trzecie, stałym klientom zapewniamy lepsze warunki przystąpienia do kolejnych projektów. W przypadku spółek z o.o., są to na ogół niższe ceny udziałów, które zapewniają kilka tysięcy złotych oszczędności nawet przy najmniejszych pakietach, niższy próg wejścia o owe kilka tysięcy złotych i wyższą procentowo stopę zwrotu przez cały okres trwania inwestycji.

Po czwarte, nieocenione może być wsparcie indywidualnego opiekuna, posiadającego doświadczenie zarówno w inwestowaniu osobistym, jak i prowadzeniu wieloletnich portfeli swoich klientów. Do dyspozycji Inwestorów oddajemy także elektroniczny panel inwestora, jako pomoc merytoryczno-analityczną, w którym znajdują się informacje na temat składu portfela inwestora i szczegóły poszczególnych inwestycji.

Pracownia Finansowa sama tworzy zdywersyfikowany portfel inwestycyjny w 3 sektorach gospodarki, bo każdy projekt inwestycyjny prowadzi po to, aby przynosił jej udział w zysku. Inwestorzy podpatrując nasze działania i modyfikując je w zależności od osobistej sytuacji i preferencji, mogą stworzyć własne, optymalnie zdywersyfikowane portfele inwestycyjne.